Moxa
Moxa is een Japans woord en komt van Mokusa of Mogusa, wat een samenkomst is van Moe Koesa.
Moe Koesa betekent brandend kruid. Het kruid dat gebruikt wordt is Artemisia vulgaris, ofwel Bijvoetkruid.
Moxa wordt aangestoken en gaat dan gloeien met o.a. de volgende werking:
- Het activeren van Yang
- Het verdrijven van kou en damp
- Het stimuleren van de qi in acupunctuurpunten, en van de circulatie in de meridianen
Door deze eigenschappen kan Moxa bij vermoeidheid en kou de normale behandeling heel mooi aanvullen en versterken.
Moxa kan op veel verschillende manieren worden toegepast. Ik zet Moxa op de volgende manieren in:
- Moxa lamp:Hiermee kan energie en warmte gegeven worden in een groter gebied.
De lamp wordt bijvoorbeeld op de onderrug (de zogeheten Poort van Ming Meng) of op de knie gericht en verwarmt via een speciale moxa warmtelamp.
Deze methode kan ook gebruikt worden in combinatie met kruidenbalsem zodat deze goed in het lichaam kunnen inwerken
- Moxa direct op de huid: Van pure moxa worden kleine kegeltjes gedraaid ter grootte van een speldenknop.
Eerst wordt een beschermende creme op de huid aangebracht. De moxa wordt aangestoken d.m.v. een wierookstaafje.
De moxa blijft gloeien totdat de warmte wordt gevoeld, en dan met de vingers gedoofd en weggenomen.
Op deze manier kan heel specifiek een acupunctuurpunt gestimuleerd worden. Werkt zeer krachtig.
- Moxa op gember: Op een schijf gember worden kegeltjes semi pure moxa gezet en aangestoken. De moxa gloeit helemaal op.
Deze moxatechniek wordt met name gebruikt bij klachten die gerelateerd zijn aan kou of damp.
- Moxa staafje: Een samengeperst staafje Moxa wordt aangestoken en gaat gloeien.
Dit staafje wordt een aantal minuten boven bepaalde acupunctuurpunten gehouden, waardoor deze punten worden gestimuleerd.
- Bij zwangerschap en bevalling: Moxa wordt al duizenden jaren succesvol toegepast in een aantal heel specifieke situaties: het draaien van een baby in stuitligging,
en daarnaast om de bevalling op te wekken wanneer die te lang uitblijft.
Ook in de westerse natuurgeneeskunde werd Bijvoetkruid hiervoor gebruikt.
